سبد سفارش شما خالی است!

نوشتار حاضر نگاهی است به مبانی معرفی و سیمای اجتماعی سکولاریسم، نیز رابطه‌ی سکولاریسم و معنویت. در بخش نخست، نگارنده از نقش سکولاریزم در دین‌زدایی کردن علم سخن می‌گوید و این که این نظام فکری در سیاستی عاری از دین ظاهر می‌شود. به تصریح وی: "سکولاریزم درمرحله‌ی نخست، به رغم عنصر غیر دینی خود، هویتی علمی دارد، زیرا علم در این مقطع چهره‌ای عقلی داشته و عقل در بعد علمی توان داوری درباره‌ی گزاره‌های ارزشی، ارزش‌های سیاسی را داراست ولیکن در مرحله‌ی دوم که با حاکمیت حس‌گرایی آغاز می‌شود، سکولاریزم سیاستش را به دنبال می‌آورد. که نه تنها حاکمیت عقل و دین را گردن نمی‌نهد، علم را نیز تاب نمی‌آورد و این بی‌تابی حاصل زبونی و ذلتی است که علم برای خود می‌پذیرد، زیرا علم در معنای نوین آن گزاره‌های ارزشی و متافیزیکی را مهمل و خارج از حوزه‌ی تعریف خود می‌داند. در این سیاست نه برای پیامبران و برگزیدگان خدا و وحی و آن‌چه از آسمان نازل شده است و نه برای حکیمان، فیلسوفان ایدئولوژی‌های مختلفی که توسط دانشمندان علوم سیاسی و رهبران احزاب و گروه‌های اجتماعی ترسیم و تبلیغ می‌شود جایی نیست". در ادامه، نگارنده از دو بعد تئوری و عملی سکولاریزم سخن گفته که گرایش عملی آن، فرآیند دنیوی شدن را به همراه می‌آورد. وی معتقد است: گرایش عملی سکولاریزم هرگاه با اعتقاد و یا بیان و توجیه نظری معنوی قرین باشد، نوعی معنویت کاذب را به دنبال می‌آورد.