حسینیه ماثور
حسنبنعلی(ع)، امام دوم، 50 - 3 ق. - احادیث
او را حسن میخوانند؛ زیرا از حُسن اوست که آسمان و زمین پابرجاست. محال است پرنده اوهام ما به قله قاف ادراک او برسد. پرده از پیش چشمان ابراهیم برداشتند تا دمی نظارتگر ملکوت آستان قدس مقامش باشد. در طور جلوات او، موسی مدهوش میشود. اوست که به وارث جلال و هیبت جدش، رسول خدا و جانشین پدرش، امیرالمؤمنین و محرم اسرار ناموس خدا، مادرش فاطمه زهرا است. حسین نیز در برابر جلالت او متواضعانه سکوت میکند. واژهها آن قدر سخاوت ندارند تا سخاوت و بخشش او را شرح کنند. کتاب پیش رو، دیباچهای است از احادیث و روایات صحیح که دامنش از گرد آیات دروغینی که حتی در منابع معتبر شیعه نقل شده، منزه است. مؤلف کوشیده است تا خواننده کتاب، مناقب و مصائب و سیره امام حسن مجتبی در جریان صلح را در قاب روایات به نظاره بنشیند.