سبد سفارش شما خالی است!

پزشکی هسته‌ای استفاده از مواد رادیواکتیو برای تشخیص و درمان بیماری‌ها است. این شاخه از علوم از سال 1934 به وسیله‌ی F. joliot و I.cari ابداع گردیده است. با کشف و تولید موارد رادیواکتیو مصنوعی متنوع‌تر، این علم نیز گسترش و توسعه زیادی یافت. همراه با گسترش تولید مواد رادیواکتیو متنوع، تجهیزات و دستگاه‌های پیچیده‌تر و پرقدرت‌تر، آشکارسازها و... پزشکی هسته‌ای به صورت یک رشته‌ی تخصصی پزشکی در مجامع علمی جای خود را باز کرد و بسیاری از بیماری‌های ناشناخته با این روش شناسایی شدند. تجهیزات مورد استفاده در پزشکی هسته‌ای دارای نحوه‌ی عمل متفاوتی هستند. نحوه‌ی کار و عمل این تجهیزات بستگی به نوع ابعاد آشکارساز، بخش الکترونیک و سیگنال پروسسینگ آن، کلیماتور، شیلد و نوع سیستم نمایش آن دارد. طراحی و نحوه‌ی کار سیستم‌ها، تعیین‌کننده شیوه‌ی کار و آزمایشی است که با یک سیستم می‌توان انجام داد. در کتاب حاضر نخست در خصوص مبانی فیزیک پزشکی هسته‌ای بحث شده و سپس به تجهیزات مورد استفاده در بخش‌های پزشکی هسته‌ای و مشخصات و پارامترهای اساسی این دستگاه اشاره گردیده و در پایان کاربردهای کلینیکی آن‌ها آورده شده است.