سبد سفارش شما خالی است!

داستان بلند فارسی «دو پردة فصل» در قالب نمایشنامه در دو پردة تابستان در پاییز و زمستان در بهار، به قلم فرشتة مولوی نگاشته شده است. این دو پردة ‌به هم پیوسته، بر روی یک پیوستار ادبی حرکت می‌کنند. در گزیده‌ای از این داستان بلند می‌خوانید: «... گاهی که باد گرم و نرمی به صورتش می‌خورد، همین از هیچ از هوای مانده بهتر است. تعبیر دیگری نباید بکند تا از خط مثبت بودن بیرون نزند. خب، این درست که جسته گریخته سر از کلاس تی‌.ام. در می‌آورد، اما فوت و فن تعبیر مثبت را در آن کلاس یاد نگرفته. سر آن کلاس بیش‌تر یا به چرث می‌افتد یا بی‌قرار می‌شود...»