مبانی مشروعیت و قدرت در جمهوری اسلامی ایران (1375 - 1357)
"گرچه سیاست همواره حاوی عنصر شخصی است، ولی شخصی شدن سیاست در مقیاسی وسیع، وضع نادری است که در جامعه شناسی سیاسی به تبعیت از ماکس وبر، سیاست و حکومت کاریزمایی خوانده میشود .هدف نویسنده کتاب حاضر، توضیح شیوه کاریزمایی شدن سیاست و حکومت ایران، به ویژه در بین سالهای 1357تا 1368و روند عادی شدن کاریزما در دوران بعد از انقلاب است ."نگارنده در این پژوهش دوران رهبری و اقتدار امام خمینی (ره) را با تحلیل ماکس وبر در باب ظهور جنبش کاریزمایی و شکلگیری سیادت و اقتدار فرهمند توضیح میدهد ;افزون بر آن، مباحث کتاب در شش بخش سامان یافته است .بخش اول به طرح موضوع گرایشها و پرسشهای اصلی تحقیق و بخش دوم به تبیین مفاهیم اصلی و مبانی نظری پژوهش مربوط میشود .نگارنده در بخش سوم با توضیح و تفسیر بنیادها و مبانی مشروعیت نظام سیاسی ایران در دوران پهلوی و سپس مبانی مشروعیت در دوره رهبری امام خمینی (ره) انگاره یکم را سنجش و ارزیابی میکند .وی در بخش چهارم با کاوش در تمایلات و گرایشهای نظام سیاسی و حکومت سیاسی در ایران پس از امام خمینی (ره)، ارزیابی و سنجش انگاره دوم و سوم و چهارم را دنبال میکند و در نتیجه، کوشش اصلیتر و تلاش عمده پژوهش به مطالعه مبانی مشروعیت و قدرت در دوره جانشینی امام خمینی (ره) معطوف میگردد .دو بخش پایانی کتاب به استنتاجات موضوعی و نظری، همچنین فهرست منابع اختصاص دارد .