سبد سفارش شما خالی است!

هنر آواز، در موسیقی ایران قدمت دیرینه دارد و از دیرباز تاکنون، به دلایل تاریخی، مذهبی، سیاسی، اجتماعی و... دستخوش تغییراتی در نحوة اجرا و به وجود آمدن سبک‌های مختلف شده است. به علّت فقدان دستگاه‌های ضبط صدا، دورترین آثار به جا ماندة آوازی از دورة قاجار است. در دورة صفوی، آوازخوانان در تعزیه، گوشه‌های موسیقی را اجرا می‌کردند، اما در دورة قاجار موسیقی بزمی رواج یافت. در دورة سلطنت پهلوی نیز، با ورود آثار موسیقی غرب و تلفیق آن با موسیقی ایرانی، در سبک و سیاق اجرای موسیقی و آوازایرانی به تدریج تغییراتی پدیدار شد. سرانجام آموزش موسیقی و آواز با ضبط صدا و از طریق نوار رواج یافت. نگارنده در کتاب حاضر، علاوه بر اشاره به مطالبی دربارة ردیف و گوشه‌های اصلی آوازها، نکاتی را دربارة بهداشت و مراقبت از صدا بیان کرده است. برخی از عنوان‌های فصل‌های کتاب عبارت است از: آواز در شاهنامه، شعر، تلفیق شعر و موسیقی، تقویت و نگهداری از صدا، چه خطراتی حنجره را تهدید می‌کند، صداسازی و نفس‌گیری.