سبد سفارش شما خالی است!

عرصه‌ی ادبیات فارسی، اصفهان و شاعران آن، به خصوص از سده‌ی ششم هجری به بعد در حیات ادبی ایران نقش اساسی و موثر داشته‌اند، تا جایی که در دوره‌ی صفویه، که اصفهان به پایتختی برگزیده شد، سبکی خاص در شعر فارسی شکل گرفت که آن را سبک اصفهانی نامیده‌اند. در دوره‌ی بعد نیز اصفهان و مجمع‌های ادبی آن در ایجاد سبک معروف به "سبک بازگشت ادبی" از عناصر مهم و اصلی به شمار می‌آیند. بر این اساس نگارنده در کتاب حاضر ضمن تبیین ویژگی‌های برجسته‌ی اصفهان در ابعاد مختلف و معرفی شخصیت‌های مهم علمی، فرهنگی و ادبی آن از گذشته‌های دور تا عصر حاضر، نقش این شهر تاریخی فرهنگی در روند تحول شعر پارسی را بررسی می‌کند. وی سعی می‌کند تا نشان دهد اصفهان چنان که در تحولات فکری، فرهنگی، هنری، و سیاسی ایران موثر بوده در تحول و جهت‌دهی شعر پارسی نیز مقام خاصی داشته است و از این منظر باید مورد توجه قرار گیرد. در فصل نخست کتاب سابقه‌ی تاریخی و فرهنگی شهر اصفهان بررسی می‌گردد و در فصل دوم شخصیت‌های برجسته و تاریخی اصفهان معرفی می‌شوند. اصفهان در نگاه شاعران موضوع فصل سوم کتاب است. رابطه‌ی اصفهان با شعر سده‌ی ششم هجری و هم‌چنین سبک‌های ادبی از مباحث مطرح در فصول چهارم و پنجم به شمار می‌رود. دو فصل بعد نیز به بررسی شعر پارسی در دوره‌ی صفویه و پس از آن در اصفهان اختصاص دارد. از شعر معاصر اصفهان و نمایندگان آن نیز در فصل پایانی کتاب سخن می‌رود.