سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر دربارة تاریخ و فلسفة پسامارکسیم نوشته شده است. در این راستا پس از معرفی دو روش فکر بورژوا یعنی «لاکلاو» و «وموف»، تعریفی از پسامارکسیم ارائه می‌شود که نه تنها در رویکردی پساساخت‌گرایی دیدگاه ساختارهای بسته، متمرکز و بی‌واسطه را زیر سؤال می‌برد، بلکه با ادعاهای علمی ساخت‌گرایی دربارة وجود عنصر «توهم» در متون فلسفه مقابله می‌کند. در ادامه گفتمان پسامارکسیستی لاکلاو و وموف که در آن نقشی از رویکردهای جدید (سوسوری و پساسوسوری) و گفتمانی (موکویی و پساموکویی) دیده می‌شود، تحلیل می‌گردد؛ و نیز نقد کلاو و وموف دربارة آموزه‌های مبتنی بر برداشت خاص و عام از جامعه ارائه می‌شود؛ و رویکرد این دو اندیشمند به سیاست، ایدئولوژی، دموکراسی، هژمونی و... در کتاب مورد بررسی قرار می‌گیرد.