سبد سفارش شما خالی است!

با وجود تهدیداتی که در عصر فردوسی علیه هویت و فرهنگ ایرانی صورت گرفت، فردوسی هیچ‌گاه از حد اعتدال خارج نشد. او یک متن قومی را به دور از افراطی‌گری با ژرفنایی حکمی به یک متن فراقومی تبدیل کرد. آن‌چیزی که شاهنامه را از متن‌های قومی افراطی متمایز می‌کند پرداختن به مضامین جاودانة بسیاری هم‌چون ستایش شجاعت، رشادت، درستی، پاکی، پهلوانی، و رهبری، در کنار مضامین قومی و ملی است. در نتیجه شاهنامه یک اسطورة متنی هویت‌ساز است و اگرچه این هویت‌سازی، نخست دربارة قوم ایرانی صورت می‌گیرد، اما این اثر با مضامین عمیق خود در شکل‌دهی هویت انسانی نیز تاثیر مهمی داشته است. کتاب حاضر حاوی مقالاتی از استادان فرهنگ و ادب ایران در خصوص شاهنامه است. مقالات با مقدمه‌ای از «بهمن نامور مطلق» با عنوان «هم‌چون رودی سبزآفرین» آغاز شده است.