سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب دربارة فلسفه و فیلسوفان بزرگی مانند ماکیاولی، هابز، هیوم، روسو، کانت و... است. نگارنده به عقاید و افکار و تمایلات و مشرب سیاسی، اجتماعی این فیلسوفان پرداخته است؛ به عنوان مثال، در بخش‌هایی از کتاب آمده است: «ماکیاولی چهره‌ای محوری در تاریخ اندیشة سیاسی است و تصوری از حکومت به دست می‌دهد که صرفاً در جهت مقاصد انسانی عمل می‌کند.» «نگرانی اصلی هابز فرمانروایی سیاسی و نقش آن در حفظ نظم اجتماعی بود.» لاک می‌گوید:« مشروعیت حکومت بستگی به منشاء داشتن قدرت آن در رضایت افراد است.» هیوم اسکاتلندی معتقد بود: « فلسفه سیاسی متشکل از نظریة عدالت و مالکیت و نظریة تکلیف سیاسی است.» «روسو دربارة این اندیشه که علم و عقل، اگر در امور اجتماعی و سیاسی به کار گرفته شوند، می‌توانند موجب پیشرفت شوند، شکاک بود.»