بررسی و تحلیل سبک شخصی مولانا در غزلیات شمس
مولوی، جلالالدین محمدبن محمد، 604 - 674ق. شمستبریزی - نقد و تفسیر / شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد
نویسنده در این اثر کوشیده است از سه نظرگاه فکری, زبانی و ادبی دیوان غزلیات شمس, سرودهی مولوی را بررسی کند. وی با استفاده از شواهد فراوانی از خود دیوان شمس, بر آن است آن عناصر فکری, زبانی و ادبی غالب را توصیف و تحلیل نماید. مبنای کار نویسنده مجموعهی ده جلدی غزلیات شمس, تصحیح فروزانفر است. بحث آغازین کتاب دربارهی سبک شخصی است (سبک شخصی حاصل خروج و عدول هنری شاعر از هنجارها و معیارهای فکری, زبانی و ادبی دوره ای است که در آن به سر میبرد). نگارنده معتقد است که مولانا نیز شاعری است صاحب سبک در هر یک از سطوح سه گانهی فکری, زبانی و ادبی که از سبک دورهی خویش یعنی سبک عراقی, کم و بیش, خروجهایی هنری داشته است. براین اساس, نگارنده میکوشد همین خروج و عدولها را در دیوان شمس بررسی نماید.