سبد سفارش شما خالی است!

نقد و بررسی قاعده «تسامح در ادله سنن» و کاربرد این قاعده در مباحث اخلاقی است. در این پژوهش سعی شده است با رویکردی انتقادی به بررسی مبانی اصولی و فقهی قاعده تسامح در ادله سنن و ادله روایی این قاعده از لحاظ سندی و متنی پرداخته شهد و اشکالاتی را که این قاعده به‌ویژه در مباحث اخلاقی به وجود می‌آورد مورد آسیب‌شناسی قرار گیرد. در همین راستا نگارنده ابتدا پیشینه‌ای از این قاعده در فقه شیعه ارایه کرده و سپس به تقریر مفاد آن پرداخته است. آنگاه به مشکل جریان این قاعده در مسایل اخلاقی و غیراخلاقی اشاره کرده و تفاوت اخلاق و فقه و اخلاق و آداب و سنت‌های رایج و قابل قبول عرف را بررسی نموده است. وی بر ضرورت نظام‌مندی دانش اخلاق تاکید کرده و مشکلاتی را که به کارگیری قاعده تسامح در ادله سنن در اخلاق ایجاد می‌کند مانند افتادن در خرافه‌گرایی، افزایش جرات بر انجام گناه(تجری)، سست شدن تعالیم دینی، عقب‌ماندگی علمی و فرهنگی، بهانه درست کردن برای دشمنان و ایجاد بدعت در سطح جامعه اسلامی را تحلیل نموده است.