سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، درباره شعر شاعرانی است که در دوره صفویه به دلایل مختلف اجتماعی به دیار هند رهسپار شدند و این قضیه باعث گسترش چشمگیر مبانی ادبی-دینی ایران در شبه‌قاره هند شد؛ چراکه شاعران ایرانی با فرهنگ و ادب و سبک و دین ایرانی وارد کشوری شدند که مشحون آیین‌ها و مذاهب مختلف است و به کشور هزار ادیان شهرت یافته است. بدیهی است که سخن شیرین آنان و محتوای نغز اشعار ایشان در مخاطبان هندی نیز اثر گذاشته و باعث ترویج فرهنگ ادبی-دینی ایرانیان در آن سرزمین شده است.