حکمت و معرفت در شاهنامه فردوسی
فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. شاهنامه - نقد و تفسیر / شعر فارسی - قرن 4ق. - تاریخ و نقد
در کتاب حاضر، مؤلف به بیان موازین اخلاقی و حاکمیت خدا در شاهنامه فردوسی میپردازد. وی بیان میدارد که پیامهای هدایتی فردوسی در دایره گسترده ادبیات ما کمنظیر بوده و شایستگی و فرزانگی او را نشان میدهد. با توجه به اینکه در سراسر اشعار فردوسی، مباحث اخلاقی، فلسفی و اجتماعی در یک چارچوب حماسی و با تأثیرپذیری از خلاقیت اندیشه حکیم توس، مطرح میشود، جامع بودن این کتاب اثبات میشود. فردوسی، از تقوا و ترس از حسابوکتاب الهی نیز میگوید و اینکه راز موفقیت بسیاری از قهرمانان ایرانزمین غافل نبودن از حاکمیت و قدرت الهی و یاری خواستن از پروردگار است.