قافله الحب و الموت (ماساه شعریه)
منظومهی حاضر به زبان عربی، شرح تبعید بیش از 1500 تن از خانوادههای عشایر خوزستان به دستور رضاخان پهلوی در 80 سال پیش است. در این تبعید 1300 کیلومتری که از شهر مرزی بستان در 65 کیلومتری غرب اهواز تا تهران و سپس گرگان در شمال ایران ادامه داشت، کاروانی به اسارت رفت که با پای پیاده و غالبا پابرهنه، بیش از نیمی از آنان در میان بیابانها و سنگلاخها و کوهها و یخبندانها جان باختند. این افراد اغلب از میان نوزادان و کودکان و پیران و زنان باردار بودهاند و شگفت این که رژیم پهلوی این گونه جنایتها را جزء افتخارات خویش شمرده است.