سبد سفارش شما خالی است!

"عبدالقادر بن ابی صالح گیلانی" در سال 471 هـ . ق در سرزمین گیلان متولد شد و دوران کودکی و نوجوانی خود را در آن‌جا سپری کرد؛ سپس در سال 488 هـ . ق برای کسب علم عازم بغداد شد. دورۀ آموزش و فراگیری او بیش‌تر از سی سال طول کشید و در بسیاری از علوم و فنون از جمله تفسیر، حدیث، فقه مذاهب، علم اصول، نحو و قرائات صاحب‌نظر شد و به سیر و سلوک پرداخته و مراحل تصوف و عرفان را تکمیل کرد. وی پس از مرگ استادش ـ شیخ ابوسعید مخرمی جنبلی ـ به تدریس پرداخت و مجالس وعظ و نصیحت او چنان زبانزد شد که هزاران نفر در آن شرکت می‌کردند؛ به طوری که 5000 غیرمسلمان در محضر او به اسلام تشرف پیدا کردند و بیش از 20000 نفر نزد او توبه کرده و به سیر و سلوک پرداختند. نگارنده در کتاب حاضر ضمن بازگو کردن شرح زندگی این عالم بزرگوار وصایا و مواعظ وی را در موضوعات مختلفی نظیر تسلیم شدن به خداوند متعال، کمک به فقرا، از خدا، توبه، تواضع در برابر بزرگان، دوری از بیهودگی، کسب علم، و صفای دل بیان کرده است.