سبد سفارش شما خالی است!

اقتصاددانان مکتب مونیتاریسم (پول‌گرایی) و نیز پاره‌ای از مدافعان مکاتب دیگر اقتصادی، مبنای تورم در ایران را افزایش میزان نقدینگی، چه بر اثر سیاست‌های بانک مرکزی و چه بر اثر بی‌انضباطی مالی دولت، تلقی می‌کنند. اهمیت و نقطه‌ قوت کتاب علی دینی ترکمانی این است که چنین نگاهی را بر پایه رویکرد پست کینزی و اقتصاد سیاسی به چالش می‌کشد و علت اصلی تورم و رکود را در ناتوانی اقتصاد ایران در تبدیل نقدینگی به ظرفیت‌های تولیدی مولد، به علت سازمان تولید و نظام حکمرانی و نهادی ضعیف، می‌داند؛ این موضوع به‌طور روشمند در فصول مختلف کتاب حاضر دنبال و نشان داده می‌شود که عوامل نهادی نظیر نهادهای موازی یا به‌اصطلاح ایشان "تودرتویی نهادی" موجب تضعیف ظرفیت جذب شده است.