سبد سفارش شما خالی است!

بوتیمار بی‌اشک تعبیری تازه از پرنده‌ای است که مانند منطق الطیر با دیگر مرغان، برای رسیدن به سیمرغ، همراه نشده است. دریا، زندگی و استعاره‌ای سمبولیک از زندگی از دیدگاهی مردانه و معشوق بوتمیار است. بوتیمار می‌خواهد به دریا برسد و دریا را از آن خود کند. در نهایت، پرنده، دیگر بوتمیار نیست، خود پرواز است و دریا حس می‌کند قطره‌ای کوچک در چشم‌های بوتیمار است؛ یعنی پرنده بودن و پرواز شدن، گذشتن از اوهام و رسیدن به حقیقت انسانی زندگی است، نه واقعیت طبیعی آن، زیرا که واقعیت طبیعی زندگی چنان است که در آن رهایی امکان‌پذیر نیست. «بوتیمار بی‌اشک» قصه ـ شعری است از «مهدی خطیبی» ـ شاعر و منتقد معاصر ـ که با نقدی از «محمود کیانوش» بر آن به چاپ رسیده است.