خاکورزی در کشاورزی پایدار
این کتاب مروری است بر تحقیقات انجام شده در زمینهی تاثیر خاکورزی حفاظتی بر خاک، آب و محیط زیست و این موضوعات را شامل میشود: ضرورت کشاورزی پایدار، سیستمهای خاکورزی، خاکورزی و محیط مربوط به خاک، واکنشهای محصول به خاکورزی، سیستمهای خاکورزی، و کیفیت محیطی، و خاکورزی منطقی در کشاورزی پایدار. گفتنی است خاکورزی به منظور فراهم کردن محیط مساعد در خاک برای جوانهزنی بذر و رشد جوانه و رشد و توسعهی ریشه انجام میگیرد. فرآیند اولیه با قرارگیری یک بذر یا جوانه در داخل خاک آغاز میشود و با رشد ساقهچه و تشکیل ریشهچه پایان میپذیرد. برای نمونه تحقیقاتی که در خصوص خاکورزی در آمریکا صورت گرفته، نشان میدهد که عملیات باقی گذاشتن بقایا در سطح خاک در خاکورزی حفاظتی برای خاکهای با زهکشی خوب یا بافت درشت که ظرفیت نگهداری آب کمی دارند، مناسبتر است. در خاکهای با زهکشی ضعیف و بافت ریز، حضور بقایای سطحی ممکن است مضر باشد. در این نوع خاکها خاکورزی جوی و پشتهای مناسب است. درمزارعی که شرایط زهکشی و وضعیت رطوبت خاک، تغییرات دورهای دارد، تغییرات در ادوات خاکورزی عمق و زاویهی شخم میتواند مفید باشد. در مناطق گرمسیری مرطوب به خاطر تجزیهی بیشتر بقایای گیاهی مقدار مناسبی از بقایای گیاه زراعی در موفقیت خاکورزی حفاظتی اهمیت دارد. خصوصیات خاک برای به کارگیری سیستم بدون خاکورزی مطلوب عبارت است از: بافت درشت افق سطحی یا خاکهای رسی مالچدار، حساسیت کمتر به فشردگی، فعالیت بیولوژیکی بیشتر و زهکشی داخلی خوب.