سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده معتقد است که مولوی هیچ‌گاه با پایه و اساس عقل مخالفت و ضدیتی نداشته است. او می‌گوید: "مولانا در لابه‌لای حکایاتی که در مثنوی شریف آورده، بارها و بارها به دفاع از عقل سلیم برخاسته است، عقلی که در خلال اندیشه‌هایش چهره و سیمایی مفهوم و مشخص دارد و با عناوینی چون عقل ایمانی، عقل اول، عقل کامل، عقل کل و کلی، عقل عقل، و عقل احمد معین شده است... او اسامی انسانیت را عقل و اندیشه می‌داند و چنین تصویر می‌کند که اگر عنصر عقل و اندیشه را از انسان حذف کنند باقی‌مانده‌ی آن چیزی جز مشتی گوشت و پوست و استخوان و رگ و پی نخواهد بود". نگارنده با شواهدی چند از مثنوی مولوی سعی دارد وجوه عقل را از میان ابیات مثنوی نشان دهد و دیدگاه مولوی را در خصوص معانی مختلف عقل مطرح سازد.