سبد سفارش شما خالی است!

«سانسور، محدودیت آزادی گفتار و کردار در زمینه‌های اخلاقی و سیاسی است و در همه جوامع کم و بیش اعمال می‌شود.» در پژوهش حاضر به موضوع سانسور در مطبوعات در دوران پهلوی دوم پرداخته شده است. در سال‌های حکومت رضاشاه که مطبوعات گسترش یافت، دستگاه سانسور نیرومندی نیز برپا شد که کارآمدترین سانسور را در دوره‌ای نسبتا طولانی در تاریخ ایران برقرار کرد. مطالب اثر در چهار فصل تدوین شده که فصل نخست به کلیات پژوهش اختصاص یافته است. در فصل دوم پیشینه سانسور در ایران از ورود روزنامه تا پایان دوره پهلوی اول شرح داده شده و در فصل سوم قدرت در دوره پهلوی دوم و قوانین مصوبه در امر مطبوعات پرداخته شده است. فصل پایانی نیز به سانسور مطبوعات در دوران پهلوی دوم اختصاص دارد.