سبد سفارش شما خالی است!

بی‌تردید شناخت و تطبیق تئاتر ملی ایران که همانا تعزیه می‌باشد، با تئاترهای مدرن و پست‌مدرن غربی براساس نظریه‌های «ریچارد شکنر» و «پیتر بروک»، امری ضروری است. در این کتاب با توجه به تفکر آن دو هنرمند، موضوع بازیگر در تئاتر و شبیه‌خوان در تعزیه از یکسو و فضا و تماشاگر در تئاتر و در تعزیه از سوی دیگر بررسی می‌شود. بروک، سعی داشته است با حذف فاصله بین تماشاگر و تئاتر شکل جدیدی به فضای تئاتری و آفرینش بدهد، به همین دلیل نمایش تعزیه را می‌شود نمایشی دانست که توانسته است از نحوه ارتباط اجرا با تماشاگر، فضای آیینی و مذهبی‌اش را شکل بدهد.