موهای پاشنه بلند، چراغ قوه و سنگهایی برای آکواریوم
این دفتر متضمن سرودههایی است به سیاق نو که با این قطعه آغاز میشود: گریختهام/ از لاکپشتهایی که سر پناه بودند/ به چیزی که مدام زبانم را میجود: این اسمها چقدر شبیهاند به ! و این جا بود که دندانهای من/ از گره باز شد: آقایون! خانوما! من اگه چیزی نمیگم، به خاطر چیزی که نمیخوام بگم، نیست.