جامعهشناسی زبان: برنامهریزی زبان فارسی و نگرشهای زبانی
جامعهشناسی زبان / جامعهشناسی
برنامهریزی زبان یکی از مهمترین شاخههای جامعهشناسی زبان است. تحت تأثیر قراردادن رفتار زبانی افراد و جوامع عمدتا با اهداف هویتی و ملی پذیرفتهترین تعریف برنامهریزی زبان تلقی میشود. در کتاب حاضر تلاش شده تا نگرشهای زبانی به عنوان زیرساخت بنیادین و تأثیرگذار برنامهریزی زبان مورد بررسی قرار گیرد و مؤلفههای مختلف نگرشهای زبانی گروههایی از فارسیزبانان توصیف شود. این کتاب بر اساس طرح منسجم و سلسله مراتبی موضوعات برنامهریزی زبان و با تمرکز ویژه بر مولفههای نگرش زبانی، از طریق بازآرایی مجموعه مقالات نگارنده از سال 1383 تا 1386 نگاشته شده است.