سبد سفارش شما خالی است!

در نوشتار حاضر می‌خوانیم: "اراده‌ی معطوف به قدرت، نیست‌انگاری، بازگشت جاودان همان، ابر بشر و عدالت، پنج کلام بنیادین متافیزیک نیچه است. "اراده‌ی معطوف به قدرت"، وجود موجود را در این معنا می‌نامد که مساوق با وجود موجود است. "نیست‌انگاری"، نام برای تاریخ حقیقت چنین موجود تعیین‌ یافته‌ای است. "بازگشت جاودان همان"، طریقی را می‌نامد که چگونه موجود در کلیت امر، وجود دارد. یعنی تصور ظهوری موجود. "ابر بشر"، آن حوالتی را برای بشر، مشخص می‌دارد که به واسطه‌ی این کلیت، طلبیده می‌شود. "عدالت"، ذات حقیقت موجود چنان اراده‌ی معطوف به قدرت است". سپس غایت این تفکر بدین گونه تبیین گردیده: "این که بشر تاریخی به وجود اصیل و حقیقت آن، متعلق است؛ این که وجود اصیل، هرگز به قرب موجود نیاز ندارد تا با آن دیدار کند؛ نیز وجود تفکر است و اما هنوز به طور ماهوی در غایت تفکر، مقام نیافته است و سرانجام این که چنین تفکری، آغازین است و در آغاز دیگری در حوزه‌ی شعر در معنای (Poesie) هنوز می‌باید پیشاهنگ باشد".