سبد سفارش شما خالی است!

اسطوره به نمونه‌های ازلی حوادث، شرایط، و قدرت‌نمایی‌های خدایان یا ابرانسان‌هایی می‌پردازد که خارج از زندگی معمول انسان رخ می‌دهند و می‌توانند مبدا و خاستگاه آن به حساب آیند. این حوادث مافوق طبیعی در زمانی متفاوت با زمان تاریخی قرار می‌گیرند، زمان آن‌ها معمولا آغازگاه خلقت جهان و یا دوران ابتدایی و پیش تاریخ است. کهن نمونه، صورت ازلی و سرنمون، همه بر یک مفهوم دلالت دارند؛ و آن چیزی نیست مگر «تصویر شخصیت یا الگویی خاستگاهی که در ادبیات تکرار می‌شود و چنان قدرتمند است که می‌تواند جهانی باشد. این الگوها و موقعیت‌ها، که در اندیشۀ پیشا ـ تفکر جای دارند، در افراد مختلف احساسات مشابهی را برمی‌انگیزند. ادبیات یکی از ده‌ها محلی است که کهن نمونه می‌تواند خود را در آن به ظهور برساند و بی‌شک یکی از این تجلی‌گاه‌ها، ادبیات نمایشی است. موضوع محوری این کتاب، ادبیات نمایشی است و پیوندی که با کهن نمونه و اسطوره برقرار می‌کند. در کتاب پیوند کهن اسطوره و تئاتر رخ می‌نمایاند تا ادبیات نمایشی به عنوان یکی از بهترین محمل‌های به‌کارگیری نقد اسطوره‌ای و کهن نمونه‌ای جلوه‌گر شود. نیز ظهور کهن نمونه‌ها و اساطیر در ادبیات ماشینی ایران بررسی می‌گردد.