سبد سفارش شما خالی است!

در تعریف هندسی، «گنبد» مکان هندسی نقاطی است که از دوران قوس مشخص، حول یک محور قائم به وجود می‌آید. اما در زبان معماری، گنبد، پوششی است که بر روی زمینه‌ای گرد برپا می‌شود. پوشش گنبد در ایران پیشینه‌ای دیرینه دارد و دیرینه‌ترین گنبدی که به آن اشاره می‌شود مربوط به دوران اشکانی و اوایل ساسانی است. روش گنبدسازی، چه در دوران ساسانی و چه در دوره اسلامی آن‌چنان با استفاده از نظم دقیق ریاضی صورت می‌گیرد که در همه انواع،‌گنبدها بدون احتیاج به داربست، کالبد و قالب در برابر همه نیروهای فشاری و رانشی به خوبی مقاومت می‌کنند. در این کتاب، نگارنده به معرفی گنبد در معماری اسلامی به خصوص در دوره سلجوقی پرداخته و در نوشتار خویش به مطالبی همچون علت ورود گنبد به معماری؛ گنبدهای دوپوسته پیوسته میان تهی؛ آهیانه؛ طرز چیدن مصالح گنبد؛ معماری ایران در دوره اسلامی؛ و انواع گنبد اشاره کرده است.