سبد سفارش شما خالی است!

این رمان، اولین تلاش «اولگا توکارچوک» در سبک موسوم به «صور فلکی» (ترکیب خاطره، داستان و اسطوره) است که البته بعدا در رمان «گریزها» نیز از آن استفاده شد. او سبک منحصربه‌فردی در روایت دارد؛ چراکه با استفاده از داستان‌های کوتاهِ‌کوتاه در پی پرداختن به مسائل گوناگونی است که اگر این موجز بودن در قبال‌شان رعایت نمی‌شد قطعا نتیجه مطلوبی هم به‌دست نمی‌آمد. او در کتاب‌هایش به تمامی حوزه‌ها اعم از فرهنگ، سیاست، مسائل اجتماعی و روزمره، مناسبات بشری و...، اشاره درستی می‌کند و از این رهگذر به‌دنبال اصلاح و پیشرفت در تمامی این حوزه‌هاست. در گزیده کتاب «خانه‌‌ی روزانه، خانه‌‌ی شبانه» می‌خوانید: «در خانه‌ مارتا قفل بود. پس با لگد بازش کرد. البته بعد از شنیده شدنِ غژغژ زننده‌ی لولای در! مارِک مارِک با حال نزار وارد آشپزخانه‌ای شد که گویی همین دیروز مارتا آنجا را ترک کرده. رومیزی شمعیِ کشیده‌شده بر روی میز آشپزخانه آن‌قدر بلند بود که به کف می‌خورد. رویش یک چاقوی بزرگِ مخصوص بریدن نان وجود داشت. مارِک مارِک به سرعت زیر میز سرک کشید اما چه فایده که چیزی آنجا نبود!...».