سبد سفارش شما خالی است!

بیان احکام و فروعات فقهی مربوط به روزه از منظر فقه شیعه امامیه است. در این نوشتار ابتدا به بیان معنای صوم و اعتبار نیت در آن در مورد روزه ماه مبارک رمضان و غیر آن، نیت روزه قضاء و برخی دیگر از شرایط لحاظ شده در نیت روزه ‌پرداخته شده و کیفیت نیت در مورد روزه مربوط به یوم الشک بیان شده است. آن گاه وجوب امساک از خوردن و آشامیدن به عنوان یکی از مفطرات بیان شده و جزئیاتی از ان بیان شده است. در ادامه نویسنده به برخی دیگر از مفطرات مانند: جماع، استمناء، دروغ بستن به خدا و ‌پیامبر اسلام(ص) و امامان ائمه اطهار(ع)، غوطه‌ور شدن سر در آب، فرو بردن غبار غلیظ در حلق، باقی ماندن بر جنابت تا اذان صبح، قی کردن و بالا آوردن غذا در محیط دهان اشاره نموده و شرایط و جزئیات مربوط به هر یک از آن‌ها را با استناد به ادله فقهی و روایی، مورد بحث و بررسی قرار داده است. در ادامه وی به میزان معتبر بودن اجبار، عمد و اختیار داشتن در از بین بردن روزه و افطار کردن آن اشاره نموده و موارد جواز و عدم جواز ارتکاب برخی از امور توسط شخص روزه‌دار، میزان و کیفیت کفاره روزه باطل شده صورت عمد و غیر عمد و نیز موارد قضا بدون وجوب کفاره اشاره نموده و برخی از شرایط صحت یا عدم صحت روزه را بیان کرده است.