سبد سفارش شما خالی است!

هفتمین کتاب از "تاریخ فلسفه غرب "به آرا و اندیشه‌های فلسفی اروپا در نیمه دوم قرن هجدهم تا واپسین دهه قرن بیستم اختصاص یافته است .مضمون اصلی این کتاب که طی سه بخش اصلی سامان یافته، به طلوع و افول "خود (Self.Naomi) " که مقوله‌ای فلسفی است، مربوط می‌شود"" .خود "مورد بحث در اینجا "خود "عادی نیست، بلکه خود استعلایی است که طبیعت و آرزوهایش به طرز بی‌سابقه‌ای متکبر و جهانی و اغلب مبهم است .به تعبیر ملایم‌تر، این "خود کلی "همان فطرت انسانی است .و به تعبیری نه چندان ملایم‌تر، این خود چیزی کمتر از خدا و خود مطلق و جان جهان نیست ."عناوین فصل‌های کتاب عبارت‌اند از" :طلوع خود در ایدئالیسم آلمانی "(کانت و جنبش روشنگری آلمانی، فیشته، شلینگ، شیلر، رومانتیسم، هگل)، "ورای روشنگری :انهدام امر مطلق "(شوپنهاور، کی‌یر کگور، فوئرباخ، مارکس، تجربه‌گرایی، نسبی‌نگری، نیچه و نیست انگاری)، و "خود فی نفسه و لنفسه :پدیدار شناسی و زان پس "(هوسرل، فروید و ویتگنشتاین، هایدگر و علم هرمنوتیک، سارتر، کامو، دوبوار، و مرلوپونتی) .