اکوتوریسم (مفهومی نو در جغرافیای گردشگری)
منظور از طبیعتگردی (اکوتوریسم) عبارت است از برآوردن تمنیات و تمایلات خردمندانه و انسانی گردشگران طبیعت در محیط طبیعی، فرهنگی، آموزشی و غیرمصرفی و به صورت پایدار و در حد ظرفیت قابل تحمل با حداقل تاثیر منفی بر محیط طبیعی و فرهنگی، تحت شرایط و ضوابطی که ضمن حفظ محیط زیست و فرهنگ بومی و ارزشهای آن، امکان رشد اقتصادی و محلی را فراهم آورد. نگارنده در کتاب حاضر سعی کرده است به موضوع گردشگری به صورت عام و طبیعتگردی به صورت خاص بپردازد. بدینمنظور نخست به گردشگری، اثرات، روند صعودی و درونمای آن در دنیا اشاره شده و انواع گردشگری و پایداری آن، دستورالعملهای کدهای اخلاقی، مناطق نمونه و روستاهای هدف گردشگری مورد بحث قرار گرفته است، سپس اکوتوریسم، اصول و مشخصات آن تبیین شده و در ادامه جامعة بینالملل، بیانیهها و کنوانسیونهای جهانی مرتبط با طبیعتگردی شرح داده شده است. در پایان به جاذبههای طبیعی ایران با تاکید بر مناطق چهارگانة حفاظتشدة محیط زیست، گردشگری عشایری و انواع منابع تفرجگاهی موجود در کشور اشاره شده است.