فلسفهی ژان-لوک نانسی
نانسی، ژان-لوک، 1940م.
«ژان - لوک نانسی» یکی از برجستهترین متفکران فرانسوی معاصر است. او از طریق بازصورتبندی ابتکاری مفاهیم و مقولات سنت فلسفهی قارهای، و در گفتوگوی انتقادی با مهمترین فلاسفهی این سنت، هستیشناسی اصیلی پرورانده است که نحوهی اندیشیدن ما به دین، سیاست، اجتماع، تجسد و هنر را تغییر میدهد. این کتاب نخستین شرح جامع و سیستماتیک از فلسفهی ژان - لوک نانسی است. «ماری ایو – مورین»، پژوهشگر و استاد فلسفه در دانشگاه «آلبرتا»، اندیشهی فیلسوف فرانسوی را به اتکای بررسی نخستین کارهای وی تا آثار متأخرش درباره واسازی مسیحیت تشریح میکند. مورین، شرحی فشرده و اجمالی از مفاهیم بنیادی اندیشهی نانسی که در همه آثار او حضور دارند، عرضه میکند. مضمون مشترک در آثار نانسی نوعی تَرَک و شکافِ اساسی در قلب هر «نفس»ی است که نفس به اتکای آن گشوده میشود، در معرض دیگری قرار میگیرد و با خود و سایر نفوس نسبت مییابد. هستیشناسی نانسی، در جستوجو برای گشودنِ نحوهای از اندیشیدن به «حد» یا «لبه» بهمنزلهی بودگاهِ معنا، دوگانههای سنتی نظیر فرد و اجتماع، درونی و بیرونی، ماده و روح، و شیء و اندیشه را کنار میزند. مورین در این اثر بر اصالت اندیشهی نانسی تأکید میگذارد و نشان میدهد که فلسفهی او منطق درونی خاص خود را دارد.