در غریو باد و باران شعر (1358 - 1373)
کتاب متضمن 30قطعه شعر است که بیشتر در قالب غزل به نظم درآمده است" .در غریو باد و باران "عنوان یکی از سرودههای این مجموعه است :چو درخت در بهاران، به ترانههای باران/ چه خوش است شست و شویی ز غبار روزگاران/ چه خوش است باز گفتن غم و درد جان خود را/ ز هراس نابکاران، به غریو باد و باران/ چه خوش است چو سپیده ز شب سیاه، زادن/ به نشاط خنده کردن، به شب سیاهکاران/ ...