سبد سفارش شما خالی است!

کانت، معتقد است که احکام ذوقی وضعیتی خاص به خود می‌گیرند از این جهت که هم جایگاه آن‌ها میان ذهنیت محض و عینیت مطلق است. او بر آن است تا به شیوه‌ای شاید بی‌همتا در تاریخ فلسفه، از این عقیده دفاع کند که احکام زیباشناختی «کلیت ذهنی دارند». آن‌ها ذهنی‌اند؛ زیرا مبتنی بر احساس لذت‌اند. اما به‌زعم وی احکام زیباشناختی بر چیزی بیشتر از این دلالت می‌کنند. در حکم زیباشناختی نه‌تنها ادعا می‌شود که شیء لذت‌بخش است بلکه همچنین ادعا می‌کنیم که آن شیء به صورت کلی لذت‌بخش است. این ادعای کلیت است که حکم زیباشناختی را نسبتا شبیه احکام عینی و تجربی می‌سازد. نهایتا دیدگاه کانت مبتنی بر این ادعاست که احکام زیباشناختی به صورت کلی معتبرند، زیرا آن‌ها حاکی از این واقعیت‌اند که هماهنگی آزاد خیال و فاهمه به نحو کلی لذت‌بخش‌اند. در این کتاب به بررسی سازنده و انتقادی نظریه «ایمانوئل کانت» در زمینه «زیبایی‌شناسی» پرداخته می‌شود.