سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این پژوهش ابتدا با یادآوری اهمیت "هماهنگی آوایی در شعر"، دیدگاه "موریس گرامون" (زبان شناس فرانسوی) را درباره ارزش و مفهوم القاگر واج‌های زبان تشریح می‌کند. (بنا به نظریه گرامون نه تنها نام آواها و تکرارها، بلکه در وضعیتی خاص واژه‌ها و واج‌های زبان نیز القاگرند.) وی سپس صحت و سقم، جهان شمول بودن یا نبودن نظریه‌های گرامون را در آثار مهدی اخوان ثالث مطرح نموده آن‌گاه واکه‌های القاگر در شعر اخوان ثالث را بررسی می‌کند. نگارنده معتقد است: ".... زیبایی شناسی زبان اخوان دارای چنان وسعتی است که واژه‌ها و ترکیب‌های تازه بسیار، حتی نام‌آواها، بیان کوچه و بازار و عبارات نادر و غریب آشنا، در شعر او وارد می‌شوند، باقی می‌مانند و گاه مانوس جلوه می‌کنند". در بخش دوم کتاب، نخست، نظریه‌های "رومان یاکوبسن" در زمینه شعر و زبان شعری مطرح می‌گردد؛ سپس با تکیه بر دیدگاه‌های وی، شعر "هنگام" (از مجموعه "از این اوستا") تحلیل و بررسی می‌شود.