سبد سفارش شما خالی است!

در یکی از روزهای سال 370 هجری قمری در روستای کوچکی به نام "افشنه" کودکی به دنیا آمد. پدرش نام او را "حسین" گذاشت. خرد و دانایی او بعدها زبانزد همه‌ی مردم شد و لقب‌های بسیاری به او دادند. زمانی او را امیر پزشکان و زمانی دیگر شیخ‌الرئیس نامیدند. او تشنه‌ی دانش‌اندوزی بود و همه‌ی علوم زمانش را از ریاضیات و طبیعیات، ادبیات و تاریخ گرفته تا ستاره‌شناسی و پزشکی مطالعه کرد و در همان نوجوانی آن‌چنان در پزشکی تسلط یافت که شهرت‌اش به عنوان یک شفابخش بزرگ به نقاط دوردست رسید. در زمان او فیلسوف‌های بزرگ، پزشکان ماهر و دانشمندان مشهوری زندگی می‌کردند، اما حسین توانست در هجده‌سالگی به همه‌ی دانش آنان تسلط کامل یابد. او مانند همه‌ی دانشمندان بزرگ اسلامی بیش‌تر وقتش را عبادت می‌کرد. حسین کتاب‌های بسیاری در موضوع‌های گوناگون نوشت. اما مشهورترین کتاب وی کتاب قانون است. او سرانجام در پنجاه و هشت سالگی بر اثر بیماری در همدان درگذشت. بعدها مردم همدان آرامگاه زیبایی برایش ساختند و او را "باباعلی‌سینا" نامیدند.