سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در کتاب دوزبانه‌ی حاضر به منظور آشنایی بیشتر خوانندگان با تکنولوژی آموزشی چین و اهمیت آن در آموزش و پرورش کشورها تصریح می‌کند: "فن‌آوری آموزشی چین ابتدا با برنامه‌های سمعی و بصری دانشگاهی در دهه‌ی 1920 در مدرسه‌ی کشاورزی دانشگاه جی لینگ آغاز شد. در سال 1922 آن‌ها از اسلایدها و فیلم‌هایی استفاده می‌کردند که توضیحات شفاهی آن‌ها بر روی فتوگراف ضبط شده بود و از آن به منظور گسترش روش‌های علمی کاشت پنبه استفاده کردند. بعد از سال 1949 آموزش سمعی بصری در تمام سطوح در مدارس مختلف، گسترش یافت. در سال 1960 دانشگاه‌های رادیو و تلویزیونی پی در پی در شهرهای پکن، شانگهای و شین یانگ تأسیس شد. فن‌آوری آموزش بعد از به کارگیری سیاست‌های اصلاحات و درهای باز به طور عمده‌ای گسترش یافت. شورای ایالتی در سال 1978 تأسیس دانشگاه رادیو و تلویزیونی مرکزی و مرکز سمعی و بصری مرکزی را در چین تصویب کرد. بعد از آن دانشگاه‌های رادیو تلویزیونی و مراکز سمعی و بصری در استان‌ها، مناطق مستقل و مناطق شهری تأسیس و یا دوباره راه‌اندازی شدند و ایستگاه تلویزیونی آموزشی چین در سال 1986 راه‌اندازی شد." نگارنده در ادامه از آموزش مکاتبه‌ای در چین در دهه‌ی 1950، تکنولوژی آموزشی در محیط‌های علمی، سیستم آموزش ماهواره، ساختار مواد آموزش سمعی و بصری الکترونیک، اداره تکنولوژی آموزشی، و همکاری‌ها و مبادلات بین‌المللی چین در زمینه‌ی تکنولوژی آموزشی با دیگر کشورها، سخن رانده است.