سبد سفارش شما خالی است!

«عصیان ریشه‌دار»، حاصل بررسی 60مجموعه‌ی شعر از 15شاعر زن ایرانی در فاصله سال‌های 1330 تا 1390 است. این کتاب که از معدود پژوهش‌های ایرانی در حوزه‌ی مطالعات ادبیات و جنسیت است، کوششی است برای دستیابی به ویژگی‌های متمایزکننده‌ی زبان شعری زنان که یا بر اثر موقعیت انفعالی زنان در زبان شکل می‌گیرد یا بر اثر کوشش برای رهایی از سلطه‌ی زبان مردانه. شناخت این ویژگی‌ها به این دلیل مهم است که درست مقابل بوطیقای خنثی‌نگری می‌ایستد که مخالف زنانه دیدن ادبیات است و بر عامل مثبت زنانگی در تجربه‌ی ادبی تأکید می‌کند. نگرش خنثی‌نگر در صدد است از نوشته‌های زنان، جهان‌شمولی کاذب طلب کند و با قرار دادن آن‌ها در ساختاری هم‌ارز با آثار خلق‌شده توسط مردان، این حقیقت را نادیده بگیرد که فاعل مؤنث در درون زبان، امکان تخیل بدون جنسیت را ندارد. از این‌رو، شناخت این ویژگی‌ها و برجسته کردن آن‌ها برای انسجام سنت ادبی و زیبایی‌شناسی زنانه، گامی ضروری است.