سبد سفارش شما خالی است!

پیشه ورزانه بودن و غلبه سنت شفاهی در آموزش و انتقال معماری گذشته کشورمان، اغلب موجب این سوء تعبیر شده که معماری تاریخی ایران سنتی، فاقد دانش است که دستاوردهای خیره کننده آن، نیز از منابعی غیر از علم حاصل آمده؛ اما آیا به راستی تمام دستاوردهای شکوهمند معماری گذشته می‌توانسته فارغ از دانشی نظام‌مند حاصل آید؟ علوم چه نقشی در نظام معماری و مراتب صنفی آن داشته است؟ این پرسش و پرسش‌هایی از این دست، سؤالاتی هستند که کتاب حاضر تلاش کرده به آن‌ها بپردازد و به جای فروکاست نسبت علم و معماری به نسبت عالمان و معماران، با در نظر گرفتن این دو به مثابه دو حوزه مستقل معرفت در تمدن اسلامی، به پاسخی درخور برای این پرسش‌ها دست یابد.