سبد سفارش شما خالی است!

و من هنوز آنجا بودم... صحرا خانه‌ام بود، فضای باز، نور، سکوتی که در حقیقت، سکوت هم نبود... بعد از مرگ پدرم، بالاخره آموختم عشق موجودی رام و مطیع نیست، حیوانی درنده خو است، آشفته و پیش بینی ناپذیر، عظیم و بخشنده. عشق بود که مرا از سوگ و تاریکی بیرون کشید. مهاجری مراکشی در صحرای موهاوی تصادف می‌کند و راننده بی توجه یا شاید هم با رضایت، از صحنه می‌گریزد. این ماجرا آغاز داستان خانواده مهاجر، تراژدی مرگ پدر و سفری از سوگ به عشق است، حکایتی خانوادگی، داستانی جنایی و روایتی عاشقانه که در پس زمینه‌اش، روایت‌های گوناگون، زندگی و هویت آمریکایی را به تصویر می‌کشد؛ وضعیت و نگرش مهاجران، زنان، سیاهان و سفیدان.