سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، روایتی از موضوع تجدّد در عصر قاجار و به خصوص در دورة «ناصرالدین‌شاه» است. نگارنده در این اثر با اتکا به تحلیل انتقادی گفتمان، رویکرد «ناصرالدین‌شاه» به تجدّد را واکاوی کرده است. وی همچنین، گزاره‌های نو در اندیشة «ناصرالدین‌شاه» را که متأثر از آموزه‌های تربیتی، بافت موقعیتی، سفرهای فرنگ، دولتمردان متجدد و گفتمان‌های مخالف تجدد بوده، شرح داده است. این پژوهش، مشتمل بر سه فصل است که در فصل نخست، مقدمه، چارچوب نظری و مباحث روش‌شناسی درج شده و منابع تحقیق به اختصار نقد و بررسی گردیده است. عناصر تأسیسی گفتمان‌های نو در حوزه‌های نهادی و مفهومی، مدخل فصل دوم است. در این بخش، نحوة صورت‌بندی و ارزیابی ویژگی‌های این گفتمان در قالب مباحث گوناگون بررسی شده است. در فصل آخر، سهم عوامل مثبت و منفی مؤثر در تکوین گفتمان هویتی «ناصرالدین‌شاه» تحلیل شده است. هدف از تدوین کتاب حاضر، اثبات این نکته است که: گفتمان‌های نو در شرایط و موقعیت خاص ایران شکل گرفته و از این رو پیامدهای خاص خود را داشته است. همچنین، با وجود این‌که غرب در این تجربه الگو و منبع الهام گفتمان‌های نوی ایرانی بوده، امّا عناصر سنتی کاملاً محو نشده و در اکثر موارد در ساختارهای نهادی جدید حضور دارند. مشخّصة کتاب، مباحث روشی، شالوده‌های نظری و نوع نگاه متفاوت آن به موضوع مورد بحث است.