سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر مشتمل بر پنج فصل است. در فصل نخست با عنوان "آشنایی با شیخ اشراق"، "شخصیت‌هایی معرفی می‌شوند که موجب شهرت "سهروردی" شده‌اند. نگارنده از این رهگذر به اشتباهی اشاره می‌کند که برای "قطب الدین شیرازی"، شارح حکمه الاشراق، پیش آمده است. هم چنین در این فصل، به آرای برخی اندیشمندان درباره‌ی سهروردی و به استادان، معاصران، و آثار وی اشاره گردیده است. در فصل دوم، ابتدا دیدگاه‌های شیخ اشراق و نقد او بر نظریات دیگران مطرح می‌شود. سپس نگارنده به نقش و تاثیر شیخ اشراق در حکمای پس از خود مانند خواجه طوسی، ملاصدرا و حکیم سبزواری، و آن‌گاه به روش تلفیقی و ترکیبی معرفتی سهروردی و مقایسه‌ی آن با روش مشاء و عرفان می‌پردازد. عنوان فصل سوم، "منابع حکمت اشراق" است. نگارنده می‌کوشد تا به منابع ایرانی، یونانی، عرفانی و قرآنی ـ که شیخ اشراق از آن‌ها تاثیر پذیرفته ـ نگاهی بیفکند. فصل چهارم به توضیح و شرح واژه‌هایی اختصاص دارد که مربوط به عرفان ظری است و در آثار سهروردی مطرح شده است، مانند صوفی، عارف، حال، مقام، نفس، قبض، بسط، وجد و تواجد، در فصل پایانی نیز اصطلاحاتی آورده شده که مربوط به حوزه‌ی عرفان عملی است و شیخ اشراق آن‌ها را در آثار خود مطرح کرده است. (در این فصل نیز با استفاده از آثار عارفانی همچون ابونصر سراج، خواج قشیری و خواجه عبدالله انصاری واژه‌های عرفانی توضیح داده می‌شود).