سبد سفارش شما خالی است!

ناصرالدین شاه پس از اختیار کردن زنان متعدد اعم از زنان صیغه‌ای و عقدی، سرانجام در آستانة پنجاه و چند سالگی تصمیم گرفت تا زنی اختیار کند که بتواند در آخرین لحظات حیات، پروانه‌وار گرد شمع وجودش بسوزد. از قضا روزی که به سمت کاخ صاحبقرانیه می‌رفت، صدای آوازی خوش بر دلش نشست و زمانی که به سمت صدا نزدیک شد، با دخترکی بسیار زیبا مواجه گردید. این دختر «جیران» نام داشت که دختر باغبان پیر و گمنام تجریشی بود. شاه با مشاهدة جیران با خود تصور کرد که این همان دختری است که سال‌ها در انتظارش بوده است. رمان جیران، سرگذشت حقیقی زن ناکامی است که در قفس حرمسرا اسیر بوده و سال‌های جوانی‌اش را فدای هوسرانی پادشاه قاجار کرده است.