سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در آغاز این نکته را پیش می‌کشد که ..."صلح، پیش شرط عمده تداوم حیات زندگی انسانی، نسل‌ها و ملیت‌ها است ;یعنی بقای نوع بشر به عنوان یک کل، اکنون به حفظ صلح وابسته است و ضروری است که آموزش، هم شرایط و لوازم بروز جنگ و خشونت را افشا کند و هم راه‌هایی را که باعث تعدیل این وضعیت و حتی غلبه بر آن می‌شود، مطرح کند .آموزش صلح بیانگر نقش (کارکرد) آموزش در تغییر صلح جویانه شرایط جنگ و خشونت به سوی صلح است .امروزه آموزش صلح و شکیبایی اهمیت و نیز شان علمی روز افزون یافته است .این "علم بودگی " (Scientificity)با کنش علمی و عملی و تحقیقات صلح پیوند خورده است . جنگ‌ها در ذهن و روان شکل می‌گیرند و به کمک ساختارهای خشونت‌زا و خشونت فرهنگی به خشونت مستقیم و هم‌افزا، با مقیاس عظیم و دهشت‌انگیز بی سابقه‌ای، همه‌گیر می‌شوند .جنگ برپا و آدمی زمین‌گیر می‌شود !البته شکیبایی، پیش نیاز طراحی چنین صلحی است و نه بیشتر .از آن مهم‌تر صلح با تربیت عملی میسر می‌شود، زیرا تربیت، پرورش قوه قضاوت و صلاحیت تصمیم و عمل است ."بدین ترتیب، نویسنده نهادینه کردن صلح را امری ضروری برای برقراری صلح و آرامش، و اجتناب از جنگ و خشونت در میان جوامع می‌داند .به همین سبب وی راه کارهای گوناگون و پایه‌ای را به منظور آموزش در بین افراد، به ویژه دانش‌آموزان، مطرح می‌سازد" .کنش صلح"، "تربیت برای صلح"، "مبانی صلح"، "فرهنگ صلح"، "فرآیند صلح "و "آموزش مدارا و شکیبایی "از جمله مباحث این کتاب است .