سبد سفارش شما خالی است!

از سال 1990 میلادی، موسیقی در جهت‌های گوناگونی رشد کرده و گسترش یافته است. در حالی که آهنگسازان بزرگ تا قبل از قرن بیستم، سعی در گسترش سیستم تونال داشتند، آهنگ‌سازان پیشرو قرن بیستم به شیوه‌های مختلف سعی بر گسست و فاصله گرفتن از سیستم تونال گسترش یافته قرن نوزدهم داشتند. برای این فاصله گذاری، اولین سنگ بنا انتخاب و طراحی مواد و مصالح متفاوت با سنت تونال بود. مجموعه پیش رو، به بررسی مواد و مصالح آثار آن دسته از آهنگسازان نیمه اول قرن بیستم می‌پردازد که مفهوم نت مرکزی و مجموعه‌های دیاتونیک را رها نکردند؛ اما آگاهانه و روشمند از تنالیته فانکشنال اجتناب کردند.