ایدئولوژی انقلاب ایران
نگارنده در هفت فصل این کتاب تلاش میکند که به این پرسش پاسخ دهد که "چرا و چگونه در بسیج مردمی منجر به انقلاب اسلامی ایران، اسلامی شیعی در وجه و قالب یک مکتب ظاهر و با اقبال عمومی روبهرو شد و به ایدئولوژی مسلط و غالب تبدیل گردید؟ ."در مقدمه به طرح مسئله، سوال اصلی، فرضیه و متغیرها، راه و روش آزمون فرضیه، اهمیت و حدود آن اشاره شده است .در فصل نخست روند انقلاب به شکلی روایت گونه و کوتاه بیان شده است .در فصل دوم متون وآثار موجود در ارتباط با انقلاب در چهار چوب رهیافتهای کلی به انقلاب مرور میشود . فصل سوم به ایدئولوژی کارکردها و جایگاه آن در نظریههای انقلاب اختصاص دارد . در فصل چهارم، ضمن بحث درباره مفهوم تشیع، تاریخ سیاسی آن مرور میگردد ; سپس از تشیع، روحانیت شیعه و سیاست در ایران بحث میشود و از برداشتهای سنتی از آموزهها و نمادهای شیعی سخن به میان میآید .در فصل پنجم عوامل موثر در برداشت مکتبی از اسلام شیعی و رواج و گسترش آن بررسی شده است .در این فصل همچنین نشان داده شده که چگونه تحول درونی تفکر اسلامی شیعی در ایران . تغییر در شکلهای مذهبی و سازماندهی روحانیت و تغییر در کمیت و کیفیت فعالیتهای مذهبی، بر روند ایدئولوژیک شدن مذهب تشیع و رواج چنین برداشتی تاثیر گذاشتهاند .در فصل ششم بر عوامل موثر در هژمونیک شدن تشیع طی فرایند انقلاب تمرکز شده تا نشان داده شود چگونه تشیع به مثابه یک ایدئولویک مقبول و در دسترس توانست در روند بسیج سیاسی منجر به انقلاب، کارکردهای معمول یک ایدئولوژی را به نحو مطلوبی انجام دهد .سرانجام در فصل هفتم، وضیعت عینی یا عوامل بیرونی بررسی میشوند .کتاب با نتیجهگیری و فهرست منابع و فهرست اعلام به پایان میرسد .