تجلی عرفان در اشعار ترجمان الاسرار - سخنور نامی، حافظ شیرین گفتار
موضوع این کتاب، بررسی جلوههای عرفانی در اشعار «حافظ» است. کتاب حاضر، با هدف بازشناسی چهرة عرفانی و واقعی «خواجه شمسالدین محمّد حافظ شیرازی» تدوین شده و مشتمل بر پنج فصل است. در فصل نخست این اثر، برخی کلمات در شعر «حافظ» و هنر عارفانة وی در شعر واکاوی و بررسی شده است. در فصل دوم، صراحت «حافظ» در استفاده از واژة «می» و توجّه او به معنای سمبلیک آن مطالعه شده است. فصل بعدی کتاب، مشتمل بر بررسی عرفان عملی و واقعیت وجودی انسان از منظر «حافظ» است. در فصل چهارم نیز زندگی و مذهب این شاعر بررسی شده و آخرین فصل کتاب، دربردارندة چهار سروده از نگارنده است.