سبد سفارش شما خالی است!

گزارشی است از تلاشهای عالمان شیعه در نگارشهای فقهی پیرامون نماز جمعه در عصر صفویه. نویسنده ابتدا تحلیلی از این آثار و دیدگاهها ارائه داده سپس به ارزیابی رساله العقد الطهماسبی شیخ حسین بن عبدالصمد پدر شیخ بهایی ارائه داده و روش استدلالی و دیدگاههای وی را تحلیل کرده و متن رساله را تصحیح کرده است. مؤلف فقیه این رساله به سه دیدگاه تخییری، تعیینی و حرمت در مسئله نماز جمعه پرداخته و به اجماع استناد کرده و اقوال علماء را نقل و به این نتیجه رسیده که نماز جمعه در عصر غیبت و دوره حکومت حق واجب تعیینی است ولی معتقد است در عصر صفویه که دولت حق حاکم است عذری برای عدم ایتان این واجب وجود ندارد.