سبد سفارش شما خالی است!

نوشتار حاضر به بررسی اجمالی مقدمه و پانزده ماده‌ی ابتدایی اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر و تطبیق آن با فقه و حقوق اسلامی اختصاص یافته که نگارنده ضمن این بررسی، چنین نتایجی را به دست می‌دهد: "1- اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، حاصل چند قرن تلاش فکری اندیشمندان و متفکران غربی است که بر مبنای خردباوری علمی، فردگرایی، حقوق طبیعی و قرارداد‌گرایی شکل گرفته است و حق حیات، آزادی، برابری و مالکیت به عنوان حقوق بنیادین بشر به رسمیت شناخته شده و به تدریج در اعلامیه‌های حقوق بشر آشکار شده است، 2- منبع اصلی شناخت حقوق انسان، وحی الهی است و رجوع به تکالیفی که خداوند برای بشر، مقرر کرده است. برای مثال حق حیات که در تفکر غربی، حقی مطابق و غیر مشروط است، در نظام حقوق اسلام محدودیت‌هایی دارد. 3- در اسلام هرکسی آزاد است و مادامی که زیانی متوجه‌ی اسلام و دیگران نکرده است، می‌تواند عملا عقیده‌ی خود را مطرح کند. چرا که اسلام، رقابت وتعارض افکار و اندیشه‌ها را موجب رشد و تعالی جامعه می‌داند. 4- یکی ازحقوق بنیادین از دیدگاه طرفداران حقوق بشر مدرن، حق مالکیت است. بر اساس تعالیم اسلامی، مالک اصلی و حقیق هستی، خداوند است و تمامی مالکیت‌ها درباره‌ی غیر خدا، اعتباری است. 5- آن چه که در اعلامیه‌ی جهانی آمده است کاملا مربوط به جنبه‌های مادی زندگی بشری است و ازحقوق اخلاقی و معنوی بحثی به میان نیامده است. و 6- اعلامیه نه در مرحله‌ی تئوری جهانی است و نه در مرحله‌ی عملی جهان شمول است. زیرا از جهت نظری فاقد بنیان‌های استوار برای ارزش‌های فراگیر و جهان شمول است.