سبد سفارش شما خالی است!

در نمایشنامه حاضر، هنریک ایبسن برای ایجاد تنش بین زندگی و مرگ و حال و گذشته، علاوه بر زمینه‌چینی‌هایی که با صحنه‌پردازی‌ و گفت و شنود می‌کند، از ترفندهای دیگری نیز بهره می‌گیرد. او تقریبا بی‌مقدمه به‌صورت مبهم و غیرمستقیم، نماد اسب سفید را که بی‌صدا و به‌سرعت در تاریکی می‌گذرد به میان می‌کشد. حضور اسب سفید، همانند بئاته، دائما در رسمرسهلم حس می‌شود و در پایان هر پرده نیز به آن اشاره می‌شود.